Μερικές σκέψεις - παρατηρήσεις σε σχέση με την πρόσφατη δημοσκόπηση Πανά

 

του Όθωνα Κουμαρέλλα*

Αν δεχθούμε ως αξιόπιστη την πρόσφατη δημοσκόπηση που διεξήχθη από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Στατιστικής Επιστήμης, με υπεύθυνο τον Πρόεδρο του Τμήματος, καθηγητή Επαμεινώνδα Πανά που δημοσιεύθηκε στο δελτίο ειδήσεων του «ΕΨΙΛΟΝ» την Πέμπτη 28/11/13 και δεν έχουμε κανένα λόγο, ούτε υπάρχει το οποιοδήποτε στοιχείο απομείωσης της αξιοπιστίας της συγκεκριμένης δημοσκόπησης, τότε παρατηρούμε εύκολα τα εξής.

1. Εφ’ όσον το δείγμα των 2100 ατόμων που συμμετείχαν στη δημοσκόπηση είναι σταθμισμένο αναλογικά με τον πληθυσμό των περιφερειών Αττικής και Θεσσαλονίκης, τότε το μέσο ποσοστό που επιτυγχάνει το Ε.Πα.Μ. στις δύο αυτές περιοχές που συγκεντρώνουν συνολικά περίπου το 65% του ελληνικού πληθυσμού ανέρχεται στο 6,38%.

2. Το ποσοστό αυτό είναι υπερδιπλάσιο του πλαφόν 3% που είναι απαραίτητο να συγκεντρώσει ένας πολιτικός σχηματισμός για να μπορέσει να εκλέξει βουλευτές και μάλιστα, στο ποσοστό...
αυτό, ο αριθμός των εκλεγομένων βουλευτών ανέρχεται στους 19 με βάση τον ισχύοντα εκλογικό νόμο. Δηλαδή ο συγκεκριμένος σχηματισμός όχι μόνο εκλέγει βουλευτές, αν αποφασίσει να συμμετάσχει στις εθνικές εκλογές, αλλά σχηματίζει αυτόνομη κοινοβουλευτική ομάδα, ενώ αν μιλήσουμε για τις ευρωεκλογές εκλέγει άνετα τουλάχιστον έναν (1) ευρωβουλευτή, με πολύ πιθανή την εκλογή και δευτέρου. Ταυτόχρονα ανοίγονται εξαιρετικές προοπτικές για ουσιαστική παρέμβαση του Μετώπου στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές.

3. Το ποσοστό αυτό (6,38%) που αποτυπώνεται στη δημοσκόπηση Πανά για το Ε.Πα.Μ. φέρνει το Μέτωπο υψηλότερα των δημοσκοπικών ποσοστών του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ, των ΑΝΕΛ, ακόμα και του ίδιου του ΚΚΕ, όπως αυτά αποτυπώνονται σε πληθώρα άλλων δημοσκοπήσεων που δεν συμπεριλαμβάνουν στις μετρήσεις τους το Ε.Πα.Μ.. Παρά τους αποκλεισμούς και τις αποσιωπήσεις το Ε.Πα.Μ. έρχεται, έτσι, δυναμικά στο πολιτικό προσκήνιο επηρεάζοντας πλέον καθοριστικά τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα.

4. Ακόμα κι αν δεχθούμε, ότι στις υπόλοιπες περιφέρειες της χώρας το Ε.Πα.Μ. δεν έχει πετύχει αντίστοιχα πολιτικά αποτελέσματα διείσδυσης στο κοινωνικό σώμα και το ποσοστό του, σε αυτές τις περιοχές, παραμένει σε εκείνο των εκλογών του Μαΐου 2012, τότε παρατηρούμε ότι το συνολικό πανελλαδικό δημοσκοπικό ποσοστό του φτάνει το 4,13%. Δηλαδή και πάλι πολύ ψηλότερα του πλαφόν εισόδου στη Βουλή. Βέβαια αυτή είναι μια εντελώς αυθαίρετη παραδοχή και δεν υπάρχει κανένα, μα κανένα στοιχείο, που να την επιβεβαιώνει, αλλά την αποδέχομαι σαν το δυσμενέστερο δυνατό σενάριο. Αντίθετα είναι πολύ λογικό, να υποθέσει κάποιος, ότι αντίστοιχη αύξηση της διείσδυσης του Μετώπου υπάρχει και στην περιφέρεια, έστω και με χαμηλότερους ρυθμούς απ’ ότι στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής.

5. Με δεδομένα τα παραπάνω, με σχετική ασφάλεια μπορούμε να ισχυριστούμε, ότι η απήχηση του Ε.Πα.Μ. αυτή τη στιγμή συνολικά στο εκλογικό σώμα βρίσκεται γύρω και μάλλον υπερβαίνει ήδη το 5%. Ένα ποσοστό καθόλου ευκαταφρόνητο με μόλις 2,5 χρόνια ζωής από την ίδρυση του Μετώπου και με δεδομένες τις αντίξοες συνθήκες που είμαστε υποχρεωμένοι να κινούμαστε.

6. Βεβαίως αντίστοιχη δυναμική με τη δική μας παρουσιάζουν και άλλα πολιτικά σχήματα, όπως προκύπτει από την δημοσκόπηση Πανά, που ενδεχομένως κάποιος να θεωρήσει ότι λειτουργούν «ανταγωνιστικά» ως προς το Ε.Πα.Μ. Δεν είναι όμως έτσι κι ας τα δούμε ένα προς ένα τα σχήματα αυτά.

6.α. ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Μολονότι έχει υιοθετήσει εν μέρει πολλά από τα προτάγματά μας, όπως την έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε., η παρωχημένη «αντικαπιταλιστική» της ρητορεία και η θρησκευτικού τύπου προσήλωση στα «νάματα» της κομμουνιστικής «αριστεράς» περιορίζει αφάνταστα το ακροατήριο που απευθύνεται σε συγκεκριμένους χώρους, με συνέπεια η αύξηση των δημοσκοπικών της ποσοστών να μην αντανακλά ευρύτερη κοινωνική απήχηση, παρά μάλλον δείχνει ανακατατάξεις στον ευρύτερο κομμουνιστογενή χώρο.

6.β. Το «σχέδιο Β» απευθύνεται επίσης σε τμήματα της κομμουνιστογενούς αριστεράς και δεν αμφισβητεί, πέραν της ανάγκης των καιρών, κατ’ ουδένα τρόπο το παραδοσιακό σχίσμα μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς. Παρά την υποστήριξη και την προβολή που τυγχάνει ο επικεφαλής του σχήματος Αλέκος Αλαβάνος, από συγκεκριμένα μέσα, ενώ όντως αποτελεί μια καθιερωμένη πολιτική προσωπικότητα με δεκαετίες παρουσίας στη πολιτική και που τυχαίνει ευρύτερης αναγνωρισιμότητας, δεν φαίνεται να καταφέρνει να δημιουργήσει ξεχωριστή δυναμική. Κι εδώ πρόκειται, επί της ουσίας, για «ανακάτεμα της τράπουλας» στο εσωτερικό της παραδοσιακής «αριστεράς». Η προσπάθεια τους εξαντλείται στο διεμβολισμό από τ’ «αριστερά» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α..

6.γ. Το κόμμα «Δραχμή» του Θ. Κατσανέβα. Πρόκειται για φιλότιμη προσωπική προσπάθεια του ιδρυτή του σχήματος. Με δεδομένη όμως την σύγχυση και τις ασαφείς τοποθετήσεις του σε μια μεγάλη γκάμα καίριων πολιτικών προβλημάτων, όπως είναι οι σχέσεις μας με την ευρωπαϊκή ένωση, καθώς και ότι σε ευρύτερους κύκλους θεωρείται «φθαρμένο» «υλικό» ερχόμενο από πολύ παλιά, από την εποχή της απόλυτης κυριαρχίας του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να αποκτήσει μεγαλύτερη απήχηση και το ακροατήριό του περιορίζεται σε τμήματα του παλαιού «πατριωτικού» ΠΑΣΟΚ.

Τελικά και τα τρία αυτά πολιτικά μορφώματα δεν μπορούν παρά να λειτουργήσουν συμπληρωματικά της προσπάθειας του Ε.Πα.Μ. ενισχύοντας έμμεσα τη δική του διεισδυτικότητα στην κοινωνία, λειτουργώντας επιβεβαιωτικά της δικής του, κρυστάλλινης καθαρότητας, πολιτικής πρότασης. Ελλοχεύει όμως πάντα ο κίνδυνος να επιχειρηθεί, με βάση την ανεπάρκεια, ή την μονομέρεια της πρότασης αυτών των σχηματισμών, η κατασυκοφάντηση και η απομείωση έτσι της διεισδυτικότητας της συνολικής δικής μας πρότασης για Εθνική Ανεξαρτησία, Δικαιοσύνη, Λαϊκή Κυριαρχία και Κοινωνική Απελευθέρωση. Γι’ αυτό οι σχέσεις μας με τους εν λόγω σχηματισμούς δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστική, δεν υπάρχει λόγος, αλλά επίσης, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι απολύτως συνεργατική.

Η θέση μας είναι απλή, καθαρή και ειλικρινής, όλοι δοκιμαζόμαστε στον στίβο του Αγώνα, στους δρόμους. Εκεί που δοκιμάζονται σκληρά οι θέσεις, οι απόψεις, οι αντοχές, αλλά και οι προθέσεις του καθένα μας. Βαδίζουμε παράλληλα και μαζί στο βαθμό που έχουμε τον ίδιο στόχο, αλλά και χώρια εκεί που διαφέρουμε, ή οι άλλοι δεν τολμούν, ή δεν μπορούν να προχωρήσουν. Και δεν τολμούν ή δεν μπορούν να προχωρήσουν ακριβώς στα χνάρια της δικής μας στρατηγικής για μια νέα Εθνική Λαϊκή Ενότητα στη βάση της κοινωνίας, που είναι η μόνη που μπορεί να αποτελέσει το πολιτικό υποκείμενο της βαθειάς αλλαγής που έχει ανάγκη η χώρα και ο λαός.

Το αποτέλεσμα όμως είναι το Ε.Πα.Μ. -και αυτό αποδεικνύει η δημοσκόπηση Πανά- με το ΚΚΕ να «μονάζει» και τον ΣΥΡΙΖΑ να ενσωματώνεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα, να τείνει να αποτελέσει τον μοναδικό αντίπαλο πόλο στο καθεστώς. Ταυτόχρονα να συσπειρώνει σταδιακά γύρω του όλες εκείνες τις δυνάμεις που έχουν σαν στόχο την ανατροπή, στη βάση αυτής της στρατηγικής Εθνικής Λαϊκής Ενότητας, που το Ε.Πα.Μ. από την ίδρυσή του κιόλας παλεύει, πέρα από ξεπερασμένους και μακριά από τις ανάγκες των καιρών διαχωρισμούς με βάσει στείρες ιδεοληψίες, αριστεράς - δεξιάς, βένετων ή πράσινων.

Μπορεί κάποιος να θεωρήσει υπερφίαλες αυτές τις σκέψεις περί μοναδικού αντίπαλου πόλου του «συνταγματικού» τόξου της καταστροφής, γύρω από το Ε.Πα.Μ., στη βάση μιας απλής δημοσκοπικής έρευνας και μόνο με όχι ένα ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό σε σχέση με τα ποσοστά των συστημικών κομμάτων. Όποιος όμως σκέπτεται έτσι, δεν μπορεί να διακρίνει την δυναμική που ενσωματώνεται σταδιακά στη δράση του Ε.Πα.Μ. που τροφοδοτείται από την ίδια τη φορά που ακολουθούν τα πράγματα στη χώρα και το τεράστιο κενό που έχει δημιουργηθεί στην πολιτική έκφραση εκατομμυρίων, δοκιμαζόμενων από τις μνημονιακές πολιτικές, πολιτών. Το Ε.Πα.Μ. προσεγγίζει σιγά σιγά, ήσυχα και χωρίς να του δίνουν, πολλοί, μεγάλη σημασία, το κρίσιμο σημείο της μεγάλης «έκρηξης» του. Είχαμε από καιρό τα δείγματα, τώρα αποτυπώνονται και δημοσκοπικά. Εδώ η «απομόνωση» και ο αποκλεισμός λειτουργεί αποπροσανατολιστικά και ως μπούμερανγκ για τους ίδιους που τον εφαρμόζουν, αφού «χάνουν» τις υπόγειες διαδρομές και τις διεργασίες που συντελούνται στη βάση του κοινωνικού σώματος.

Όλα αυτά και η αφανής πλην σημαντικότατη πρόοδος που επιτυγχάνει βήμα το βήμα το Ε.Πα.Μ. δεν γίνονται τυχαία. Οφείλονται κατ’ αρχήν και πάνω απ’ όλα σε όλες τις επαμίτισες και τους επαμίτες που χωρίς στοιχειώδη μέσα, με τεράστια προσωπικά και οικογενειακά προβλήματα, που η ίδια η κρίση προκαλεί, έχουν αφιερώσει ένα κομμάτι του εαυτού τους, ίσως το καλύτερο, στην κοινή μας υπόθεση, στο κοινό μας Αγώνα για Εθνική Ανεξαρτησία και Δημοκρατία. Οφείλεται στη συνέπεια και στην καθαρότητα των θέσεων και των απόψεών μας. Ούτε μια στιγμή, ούτε ένα χιλιοστό δεν παρεκκλίναμε από τα προτάγματά μας και τις αποφάσεις των δύο συνεδρίων μας. Οφείλεται στον σ. Καζάκη, στις αδιαμφισβήτητες γνώσεις του, στο αλάνθαστο πολιτικό του κριτήριο, αλλά κυρίως γιατί δυόμισι χρόνια τώρα, ούτε μια στιγμή δεν έδειξε να λυγίζει, ούτε φευγαλέα δεν έδειξε να χάνει το στόχο του. Οφείλεται τέλος στη στρατηγική που με μεθοδικότητα επεξεργάστηκε η Πολιτική Γραμματεία και ακολουθούμε απαρέγκλιτα και που συνίσταται ακριβώς στη δημιουργία αυτής της νέας Εθνικής Λαϊκής Ενότητας.

Είμαστε ακόμα στην αρχή του δρόμου. Τα πρώτα αυτά εμφανή αποτελέσματα της προσπάθειάς μας, μας δίνουν δύναμη και μας οπλίζουν με αισιοδοξία και κουράγιο να συνεχίσουμε. Στο τέλος θα δικαιωθούμε. Αρκεί να μείνουμε προσηλωμένοι στους στόχους μας και να εκμεταλλευτούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται. Απ’ εδώ και πέρα κανείς πολίτης να μη μείνει μόνος χωρίς να γνωρίζει τις θέσεις μας, τα προτάγματά μας και την πολιτική μας πρόταση.

Από τον Έβρο μέχρι την Καλαμάτα και την Κρήτη, από την Κέρκυρα μέχρι το Καστελόριζο, όλοι οι επαμίτες πρέπει να εντείνουν τη προσπάθεια και να πείσουν και τον τελευταίο για το δίκιο του αγώνα.

Είμαστε πολλοί και γινόμαστε καθημερινά περισσότεροι. Οι λίγοι λιπόψυχοι και «κουρασμένοι», οι μεμψίμοιροι δεν αντέχουν και απομακρύνονται από μόνοι τους. Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο είναι εδώ παρόν και διαμορφωτής πλέον των εξελίξεων.

Αν και ο αφορισμός ότι με τις εκλογές δεν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, γιατί τότε θα ήσαν παράνομες, εν πολλοίς ισχύει, αλλά αφήνουν περιθώρια, χαραμάδες έστω, για ενδυνάμωση και πλατειά συσπείρωση ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων γύρω από τις θέσεις και τα προτάγματα του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου, με τελικό και αδιαπραγμάτευτο στόχο την Ανατροπή. Η πρόκληση βρίσκεται μπροστά μας και δεν πρόκειται να την αφήσουμε ανεκμετάλλευτη….

*Ο Όθωνας Κουμαρέλλας είναι β’ συντονιστής της Π.Γ. του Ε.Πα.Μ.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ, ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

                                                                          

Σάββατο 30 Νοεμβρίου & Κυριακή 1η Δεκεμβρίου 2013

Αθήνα

Με συμμετοχές, όπως το Κίνημα των 5 Αστέρων του Πέπε Γκρίλο, του Hördur Torfason: εμπνευστή και επικεφαλής της «ειρηνικής ισλανδικής επανάστασης» του 2008, του πολύ γνωστού οικονομολόγου και μέλους της κίνησης Socialismo 21, Pedro Montes, του οικονομολόγου Marco Balestra, μέλος του δικτύου οικονομολόγων Eurotruffa και πολλών άλλων εκπροσώπων Κινημάτων από Γαλλία, Ισπανία, Βρετανία, Φινλανδία, Ιρλανδία, Αίγυπτο, Ρωσία, Ρουμανία, κ.α.,  θα διεξαχθεί Διεθνής Συνάντηση Κινημάτων, στην Αθήνα, με διοργανωτή το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ). Οικοδεσπότης της συνάντησης θα είναι ο Δημήτρης Καζάκης, Γενικός Γραμματέας του Ε.Πα.Μ..

Η Διεθνής Συνάντηση, έχει θέμα: «Χρέος, Εθνικό νόμισμα και Δημοκρατία» και θα διεξαχθεί στην Αθήνα, στις 30 Νοεμβρίου και 1^η  Δεκεμβρίου 2013,  στο «Ciné Κεραμεικός» (Kεραμεικού 58 & Μαραθώνος 13, στάση μετρό: Κεραμεικός) με ελεύθερη είσοδο για όλους τους πολίτες που θέλουν να παρακολουθήσουν αλλά και να συμμετάσχουν με ερωτήσεις προς τους καλεσμένους. Το συνέδριο, θα είναι σε ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά και ιταλικά με ταυτόχρονη διερμηνεία στα ελληνικά.

Αξίζει να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά διοργανώνεται στην Ελλάδα συνάντηση με τέτοιο θέμα και στόχο έχει - εκτός από την ανταλλαγή απόψεων και εμπειρίας - την ενημέρωση της ελληνικής κοινής γνώμης, από πρώτο χέρι, για τις έντονες πολιτικές διεργασίες και τη δημιουργία νέων πολιτικών χώρων, σε πολλές χώρες του κόσμου, με κύρια συνισταμένη την αμφισβήτηση του υπάρχοντος πολιτικού σκηνικού ως κύριου υπεύθυνου για την παγκόσμια κρίση, μέρος της οποίας αποτελεί και η Ελλάδα. Παράλληλα θα συζητηθεί πώς το χρέος, το οποίο σε συνδυασμό με την αδυναμία κοπής εθνικού νομίσματος στο πλαίσιο της ευρω-ένωσης οδηγεί στην κατάλυση της δημοκρατίας, την απώλεια εθνικής ανεξαρτησίας  και εν τέλει στην εξαθλίωση. Οι ομιλητές με τις παρουσιάσεις και τις τοποθετήσεις τους θα αναδείξουν τις πτυχές του ίδιου προβλήματος για τις χώρες τους και  θα μας πληροφορήσουν για τους τρόπους αντίδρασης  που προτείνουν.

Το πρόγραμμα των εργασιών του Συνεδρίου θα το βρείτε στο:

 http://www.epamhellas.gr/%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82/%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82

 

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΚΑΖΑΚΗ ΣΤΗΝ ΕΚΜΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΡΑΓΚΑ

Σήμερα Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013 ο Δ. Καζάκης θα λάβει μέρος στην εκπομπή του Γ. Τράγκα στο Ε TV στις 19:30.
Όσοι/ες δεν διαθέτουν DIGEA στην περιοχή τους μπορούν να παρακολουθήσουν την εκπομπή μέσω του διαδικτύου από τον παρακάτω σύνδεσμο:
http://www.epsilontv.gr/live/


Με συναγωνιστικούς χαιρετισμούς,

80.000 λιγότεροι οι Έλληνες σε δυο χρόνια μνημονίων...

80.000 λιγότεροι οι Έλληνες σε δυο χρόνια μνημονίων...

του Δημήτρη Καζάκη

Οι θάνατοι στη χώρα μας πολλαπλασιάστη-καν, οι γεννήσεις καταβαραθρώθηκαν ενώ η μετανάστευση αυξάνεται ραγδαία.

Η κυβέρνηση ζητωκραυγάζει για το επικαλούμενο πρωτογενές πλεόνασμα. Ο φερόμενος ως Έλλην πρωθυπουργός αμέσως μόλις κατατέθηκε το σχέδιο του προϋπολογισμού, έτρεξε σαν τον γνωστό Χαρούλη από την παλιά διαφήμιση της Νουνού να πει τα καλά νέα στην Frau Μέρκελ. Και η Frau γεμάτη από εκείνο το είδος της ικανοποίησης που πάντα διακρίνει τους φιλόζωους όταν τα κατοικίδιό τους εκτελεί με θαυμαστή ακρίβεια τις εντολές που του δίνουν, αναφώνησε: «Πολλοί δεν το πίστευαν, αλλά η Ελλάδα έχει πρωτογενές πλεόνασμα!»

Μεγάλη επιτυχία. Πρωτοφανής. Έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα. Οι επαινετικές δηλώσεις της Frau και του ανάπηρου Σόιμπλε μπορούν να συγκριθούν μόνο με την ικανοποίηση που έδειχνε ο Χίτλερ όταν τα σκυλιά του εκτελούσαν άριστα τις επιθυμίες του. Βλέπετε το γερμανικό κατεστημένο, ανεξαρτήτως πολιτικού χρώματος, διακρίνεται ιδιαίτερα για τα φιλόζωα αισθήματά του, ελλείψει ανθρωπισμού. Είναι επίκτητη ιδιότητα που κατοχυρώθηκε στον μεσοπόλεμο και γέννησε τον ναζισμό ως τον ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής και κοινωνικής κουλτούρας του, την οποία διατηρεί ακέραια μέχρι τις μέρες μας.

Απόλυτη μείωση πληθυσμού

Αυτός είναι ο λόγος κιόλας που πέρασε απαρατήρητη η είδηση ότι μέσα στο 2012 η Ελλάδα....
για δεύτερη χρονιά υπέστη απόλυτη μείωση του πληθυσμού της κατά 60,5 χιλιάδες. Το 2011 είχε υποστεί απόλυτη μείωση πληθυσμού κατά 19 χιλιάδες. Να σημειώσουμε ότι στην Ελλάδα η απόλυτη μείωση του πληθυσμού συμβαίνει για πρώτη φορά δυο συνεχόμενες χρονιές και με κλιμάκωση από την εποχή του πολέμου.

Για να δούμε σε τι οφείλεται. Το 2011 υπήρξαν 4,0 χιλιάδες θάνατοι περισσότεροι από τις γεννήσεις της ίδιας χρονιάς. Αυτό οφειλόταν στην καθίζηση των γεννήσεων την ίδια χρονιά σε σχέση με την προηγούμενη. Από 115,5 χιλιάδες γεννήσεις ζώντων το 2010, το 2011 έπεσαν στις 106,8 χιλιάδες. Ταυτόχρονα από 106 χιλιάδες θανάτους μέσα στο 2010, το 2011 είχαμε 110,7 χιλιάδες. Μια αύξηση δηλαδή κατά 4,7 χιλιάδες. Θα πρέπει να ξέρουμε ότι οι θάνατοι την προηγούμενη δεκαετία κυμάνθηκαν στην Ελλάδα εκεί γύρω στις 106 χιλιάδες. Επομένως η αύξησή τους κατά 4,7 χιλιάδες ούτε τυχαία, ούτε από φυσικά αίτια ήταν.

Πολύ περισσότερο όταν το 2012 ακολούθησε μεγαλύτερη επιδείνωση. Οι γεννήσεις ζώντων την ίδια χρονιά ανήλθαν μόλις στις 100,4 χιλιάδες. Νέα μεγάλη πτώση που σημαίνει σοβαρή κλιμάκωση της κρίσης γεννήσεων. Την ίδια χρονιά οι θάνατοι αυξήθηκαν στις 116,7 χιλιάδες. Κι έτσι για το 2012 είχαμε 16,3 χιλιάδες θανάτους πάνω από τις γεννήσεις της ίδιας χρονιάς. Σχεδόν 3,5 φορές περισσότερους από το 2011. Τυχαίο; Δεν νομίζω.

Είχαμε δηλαδή πάνω από 10 χιλιάδες θανάτους περισσότερους από το 2010. Από πού προήλθαν αυτοί οι θάνατοι; Πάνω από 3 χιλιάδες ήταν από «αδιευκρίνιστα αίτια», όπως συνηθίζουν να καταγράφονται οι αυτοκτονίες, ενώ οι υπόλοιποι από ποικίλους λόγους, κατά κύριο λόγο από καρδιαγγειακά νοσήματα, που υποδηλώνουν κοινωνικοοικονομικές αιτίες. Όπως και να έχει η αύξηση αυτή των θανάτων για δυο συνεχείς χρονιές δεν μπορεί να θεωρείται γεγονός άσχετο με τις πολιτικές που εφαρμόζονται από το 2010 και μετά. Συνεπώς τα δυο πρώτα χρόνια της επιβολής των πολιτικών του κρεματορίου στοίχισε στο ελληνικό λαό πάνω από 10 χιλιάδες θύματα. Και να είστε σίγουροι ότι το 2013 θα είναι ακόμη χειρότερο.

Όμως δεν είναι μόνο αυτά τα θύματα. Εκτός από την εν ψυχρώ δολοφονία μιας ολόκληρης γενιάς που δεν πρόκειται ποτέ να γεννηθεί για να αναπληρώσει έστω τους θανάτους, έχουμε επίσης και την μετανάστευση. Το 2011 και το 2012 ήταν οι πρώτες χρονιές από την δεκαετία του ’60 και του ’70 που για πρώτη φορά το ισοζύγιο της μετανάστευσης υπήρξε αρνητικό για τους Έλληνες. Το 2011 η καθαρή μετανάστευση ήταν 15 χιλιάδες. Αυτό δεν σημαίνει ότι μόνο τόσοι Έλληνες – κυρίως νέοι – μετανάστευσαν από την Ελλάδα στο εξωτερικό.

Η συνολική μετανάστευση από την Ελλάδα την ίδια χρονιά ήταν σχεδόν 126 χιλιάδες σύμφωνα με την eurostat, από 120 χιλιάδες το 2010. Όμως το 2011 για πρώτη φορά αυτοί που έφευγαν από την Ελλάδα ως μετανάστες υπερτερούσαν από αυτούς που εισέρχονταν στη χώρα κατά 15 χιλιάδες.

Το 2012 η καθαρή μετανάστευση ήταν επίσης αρνητική για την Ελλάδα κατά 44,2 χιλιάδες. Αυτό σημαίνει ότι αυτοί που έφυγαν μετανάστες από την Ελλάδα το 2012 υπερβαίνουν αυτούς που εισήλθαν στη χώρα κατά το νούμερο αυτό. Το αποτέλεσμα; Περί τις 60,5 χιλιάδες απόλυτη μείωση του πληθυσμού το 2012, μετά από 19 χιλιάδες απόλυτη μείωση του πληθυσμού κατά το 2011. Ποιοι θα λογοδοτήσουν γι’ αυτές τις σχεδόν 80 χιλιάδες απόλυτης μείωσης του πληθυσμού; Ποιοι θα λογοδοτήσουν γι’ αυτή την κλιμακούμενη γενοκτονία του ελληνικού πληθυσμού; Η ντόπια κυβέρνηση των εντολοδόχων της Frau Μέρκελ και των άλλων νεοναζί των Βρυξελλών; Η ίδια η Frau, ή όλοι μαζί;

Περιττό να πούμε ότι το 2013 θα είναι ακόμη χειρότερο. Από κάθε άποψη. Κι από γεννήσεις ζώντων, θανάτων και μετανάστευσης. Κι αυτό δεν πρόκειται να σταματήσει όσο θα εφαρμόζεται η πολιτική που κυνηγάει πρωτογενές πλεόνασμα σε τέτοιες συνθήκες γενικευμένης κατάρρευσης της οικονομίας.

Όπου τρόικα και δημογραφική κρίση

Για να δώσουμε μια εικόνα της δημογραφικής κρίσης που θα συνεχίζουμε να βιώνουμε με κλιμάκωση, αρκεί νομίζω να δούμε ποιες είναι εκείνες οι χώρες που συνεχίζουν άλλες ανελλιπώς κι άλλες με μικρά διαλείμματα να αντιμετωπίζουν απόλυτη μείωση του πληθυσμού τους. Μέσα στο 2012 οι χώρες αυτές ήταν η Βουλγαρία που συνεχίζει ύστερα από δυο δεκαετίες μετά το «δόγμα του σοκ» που εφάρμοσε το ΔΝΤ και η ΕΕ σ’ αυτήν την χώρα να βιώνει απόλυτη μείωση του πληθυσμού της, που οφείλεται κατά κύριο λόγο σ’ ένα όλο και μεγαλύτερο έλλειμμα γεννήσεων ζώντων σε σχέση με τους θανάτους. Η Βουλγαρία δεν είναι χώρα για να κάνει οικογένεια και παιδιά ο πληθυσμός της με αποτέλεσμα να πεθαίνει αργά, αλλά σταθερά.

Άλλη χώρα είναι η Ισπανία που μέσα στο 2012, για δεύτερη χρονιά μετά το 2010, γνώρισε ο πληθυσμός της την χαρά της μαζικής μετανάστευσης σε μεγέθη που συγκρίνονται μόνο με τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Το 2011 αυτοί που έφυγαν μετανάστες από την Ισπανία στο εξωτερικό ήταν κατά 42,2 χιλιάδες περισσότεροι από αυτούς που ήρθαν στην χώρα. Ο πληθυσμός όμως αυξήθηκε γιατί οι γεννήσεις ζώντων υπερτερούσαν έναντι των θανάτων κατά 85,6 χιλιάδες. Το 2012 οι μετανάστες που έφυγαν από την Ισπανία ήταν κατά 162,4 χιλιάδες περισσότεροι απ’ όσους ήρθαν. Κι ενώ οι γεννήσεις συνέχισαν να υπερβαίνουν τους θανάτους κατά 48,5 χιλιάδες, ο πληθυσμός της χώρας υπέστη απόλυτη μείωση κατά 113,9 χιλιάδες άτομα. Κατά τα άλλα, μια χαρά πηγαίνει η Ισπανία.

Άλλη χώρα που γνωρίζει απόλυτη μείωση του πληθυσμού της μέσα στο 2012, χάρις στην μεταχείριση που της επιφυλάσσουν τα διεθνή επιτελεία των αγορών, είναι η Κροατία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Πορτογαλία, που ακολουθεί κατά πόδας την Ελλάδα, η Ρουμανία και η Σερβία. Όλες τους χαρακτηριστικές περιπτώσεις της επέμβασης του ΔΝΤ και της ΕΕ. Όλες τους τυπικά παραδείγματα «επιτυχίας» των συνταγών καταστροφής και ολοκληρωτισμού της αγοράς που εφαρμόστηκαν κατά κόρο και συνεχίζουν να εφαρμόζονται εναντίον του πληθυσμού.

Δομική πλέον η ανεργία

Το γεγονός ότι η Ελλάδα οδηγείται με σύστημα και επί σκοπού στον μαρασμό και στην γενοκτονία του πληθυσμού της φαίνεται και από τον τρόπο που έχει παγιωθεί ο τεράστιος αριθμός ανέργων στη χώρα μας. Κι ενώ με την παρουσίαση του προϋπολογισμού, η κυβέρνηση των δοσίλογων εκτιμά ότι, οριακά έστω, θα μειωθεί η ανεργία από το 25,5% το 2013 στο 24,5% το 2014, η αλήθεια είναι πολύ πιο τραγική. Μόλις την περασμένη Πέμπτη (21/11) στο ευρωκοινοβούλιο ο αρμόδιος επίτροπος Λάζλο Άντορ, προειδοποίησε ότι η ανεργία στην ευρωζώνη γίνεται δομική και οι αποκλίσεις ανάμεσα στον ευρωπαϊκό πυρήνα και τα κράτη της περιφέρειας μεγεθύνονται.

Τι σημαίνει ότι η ανεργία γίνεται δομική; Σημαίνει ότι γίνεται μόνιμη γιατί δεν υπάρχει η πρέπουσα προσφορά εργασίας. Ενώ τα επόμενα χρόνια θα συνεχιστεί η σφαγή θέσεων εργασίας και εργαζομένων που έχει εκτοξεύσει την ανεργία στην ευρωζώνη πρώτα και στην ΕΕ στο υψηλότερο ύψος μετά τον πόλεμο. Επομένως μεγάλες μάζες εργαζομένων θα αντιμετωπίσουν την μακροχρόνια ανεργία, αλλά και την πιθανότητα να μην μπορούν ξανά να βρουν δουλειά.

Παρουσιάζοντας μαζί με τον επίτροπο Όλι Ρεν την Ετήσια Επισκόπηση της Ανάπτυξης της Κομισιόν, ο επίτροπος Άντορ τόνισε επίσης ότι διευρύνεται η ανισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης ικανοτήτων. Ακόμη παρατήρησε ότι η εγκατάλειψη σπουδών αυξάνεται ποσοστιαία, κάτι το οποίο χαρακτήρισε ανησυχητικό.

Κι ενώ η Γαλλική οικονομία σημειώνει καθίζηση για το γ΄ τρίμηνο του 2013, με τη Γερμανία να σημειώνει θετικό πρόσημο μόλις και μετά βίας στο 0,3%, η ευρωζώνη εκτιμάται επίσημα ότι στην καλύτερη περίπτωση το ΑΕΠ της θα σημειώσει μείωση κατά 0,4% έως το τέλος του έτους με την ΕΕ να μένει στάσιμη. Το 2014 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά ότι η άνοδος του ΑΕΠ της ευρωζώνης θα φτάσει στο 1,1% και 1,4% στην ΕΕ. Η πρόβλεψη αυτή θα αποδειχτεί για μια ακόμη μια φορά έωλη, καθώς δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις ακόμη και για μια τέτοια ασθενική άνοδο.

Βεβαίως, αυτό δεν εμποδίζει τους εγχώριους μελανοχίτωνες της νέας κατοχής να δηλώνουν ότι το 2013 η ύφεση, σύμφωνα με τα λόγια τους, θα περιοριστεί στο -4,0%, ενώ το 2014 προβλέπουν να εκτοξευθεί στο +0,6%. Πρέπει να ανήκεις σε κάποια από τις κατηγορίες των ηλιθίων κατά Κάρλο Τσιπόλα, για να πιστέψεις ότι μπορεί να συμβεί αυτό. Σε συνθήκες μάλιστα δραστικής αφαίμαξης πόρων υπέρ των δανειστών είτε άμεσα μέσω της εξυπηρέτησης του χρέους που το 2014 θα απορροφήσει γύρω στα 37 δις ευρώ μόνο για τοκοχρεολύσια, είτε έμμεσα μέσω των πολιτικών διάλυσης και εκποίησης που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Το δράμα της εκπαίδευσης

Ο δραματικός χαρακτήρας της κατάστασης αποτυπώνεται και σε μια πρόσφατη μελέτη της Τραπέζης της Ελλάδος. Η μελέτη περιλαμβάνεται στο 38ο τεύχος (Νοέμβριος 2013) του Οικονομικού Δελτίου της Τράπεζας της Ελλάδος, συντάχθηκε από τους Ν. Κανελλόπουλο, Θ. Μητράκο, Π. Τσακλόγλου και Ιω. Χολέζα και έχει τίτλο «Οι επιπτώσεις της τρέχουσας κρίσης στις ιδιωτικές αποδόσεις της εκπαίδευσης στην Ελλάδα». Στόχος της μελέτης είναι να εκτιμηθούν οι επιπτώσεις της κρίσης στις ιδιωτικές αποδόσεις της εκπαίδευσης στην Ελλάδα, λαμβάνοντας υπόψη τον αυξημένο κίνδυνο της ανεργίας. Εκτιμήθηκαν οι ιδιωτικές αποδόσεις της εκπαίδευσης για επιμέρους ομάδες αποφοίτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Προκύπτει ότι:

• Η οικονομική κρίση είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της πιθανότητας ανεργίας για όλους χωρίς καμιά εξαίρεση.

• Ωστόσο, αυτοί που πλήττονται περισσότερο από την ανεργία είναι οι απόφοιτοι των χαμηλότερων εκπαιδευτικών βαθμίδων, οι άνδρες και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία απόφοιτοι. Δηλαδή ο κύριος όγκος της εξειδικευμένης απασχόλησης.

• Η αύξηση της ανεργίας συνοδεύθηκε από μείωση των αποδοχών των μισθωτών, με σημαντικές ωστόσο διαφοροποιήσεις για τις επιμέρους εκπαιδευτικές ομάδες.

• Οι αποδοχές μειώθηκαν περισσότερο για τους άνδρες αποφοίτους ΑΕΙ και ΤΕΙ και ιδιαίτερα τους νέους αποφοίτους, καθώς και για τους κατόχους μεταπτυχιακών τίτλων ανεξαρτήτως φύλου. Το αποτέλεσμα ήταν, εκτός όλων των άλλων, να εκτιναχθεί η ανεργία των σχετικά υψηλά αμειβόμενων με πολλά χρόνια προϋπηρεσία, ή εργασιακή εμπειρία. Κι έτσι όποιος βρεθεί χωρίς εργασία μετά τα 45 να μην μπορεί να βρει εύκολα άλλη ευκαιρία απασχόλησης, ακόμη και για να συμπληρώσει έστω τα συντάξιμα έτη που του απομένουν.

• Μολαταύτα εκτιμάται ότι, παρά τον αυξημένο κίνδυνο ανεργίας κατά την τρέχουσα οικονομική κρίση, η εκπαίδευση συνεχίζει να παρέχει υψηλές ιδιωτικές αποδόσεις.

• Εξαίρεση από το πρότυπο της ηλικίας αποτελούν οι κάτοχοι μεταπτυχιακών τίτλων ανεξαρτήτως φύλου και οι γυναίκες απόφοιτες ΤΕΙ, ενώ υπάρχουν πολλές διαφοροποιήσεις μεταξύ των αποφοίτων διαφορετικών σχολών.

• Ανεξαρτήτως φύλου, η μεγαλύτερη μείωση αποδοχών καταγράφεται μεταξύ των κατόχων μεταπτυχιακών τίτλων.

• Επιπλέον, οι αποδοχές μειώθηκαν περισσότερο για τους άνδρες αποφοίτους ΑΕΙ και ΤΕΙ.

• Αναφορικά με τα έτη από την αποφοίτηση, στην περίπτωση των ανδρών μειώθηκαν κατά κανόνα περισσότερο οι αποδοχές των νέων αποφοίτων, ενώ στις γυναίκες η εικόνα είναι αντίθετη, δηλαδή δεν επαληθεύεται το πρότυπο της μεγαλύτερης μείωσης των αποδοχών για τους νέους αποφοίτους.

• Οι ιδιωτικές αποδόσεις της εκπαίδευσης αυξάνονται όσο αυξάνεται η βαθμίδα εκπαίδευσης και είναι υψηλότερες για τις γυναίκες.

• Η κρίση, έως τα μέσα του 2012 που εξετάζει η μελέτη, φαίνεται να έχει μικτά αποτελέσματα, με την έννοια ότι σε κάποιες περιπτώσεις οι αποδόσεις της εκπαίδευσης αυξάνονται, ενώ σε κάποιες άλλες μειώνονται.

Σύμφωνα με μελέτη αυτή, έως τα μέσα του 2012, τα οικονομικά, η φυσική αγωγή, η ιατρική, οι φυσικές επιστήμες, το πολυτεχνείο, όσοι έχουν μεταπτυχιακό, ή διδακτορικό δέχθηκαν το μικρότερο πλήγμα από την ανεργία. Στον αντίποδα μεγάλο το πλήγμα σε παιδαγωγικά, αρκετά ΤΕΙ και σε σχολές πληροφορικής. Βέβαια δεν είναι αυτή η εικόνα για την ανεργία το 2013, η οποία έχει κυριολεκτικά συντρίψει και του πτυχιούχους των σχολών που υποτίθεται ότι είχαν κάπως καλύτερες προοπτικές.

Ωστόσο, το ερώτημα που τίθεται είναι ένα: πώς είναι δυνατόν να μιλά κανείς για ανάκαμψη, έστω και σε επίπεδο ΑΕΠ, όταν η ανεργία δεν οδηγεί απλά στην μαζικότερη μετανάστευση Ελλήνων και κυρίως νέων, από την εποχή των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών μετά τον πόλεμο, αλλά συνθλίβει κυρίως τον κύριο όγκο της εξειδικευμένης εργασίας στην χώρα; Πώς είναι δυνατόν να σταθεί στα πόδια της μια οικονομία όταν απαξιώνει τον κύριο όγκο της εξειδικευμένης εργατικής δύναμης;

Κι όταν μάλιστα σαν απάντηση σ’ όλα αυτά η κυβέρνηση των εντολοδόχων της Frau και των δανειστών προχωρεί στη διάλυση της εκπαίδευσης από την μέση έως την ανώτατη; Τι σηματοδοτεί π.χ. η απόλυση του 40% των εργαζομένων κυρίως στα δυο πιο επιφανή και ιστορικά πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας, αφενός του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και αφετέρου του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, αν όχι διάλυση και ολοκληρωτική υποβάθμιση των δυο βασικών εθνικών πυλώνων της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης στην Ελλάδα;

Η χώρα έχει κριθεί από την Frau και τους ομογάλακτούς της ότι δεν είναι βιώσιμη κι επομένως δεν μπορεί να παρέχει αξιοπρεπή εκπαίδευση και σπουδές στα παιδιά της, ούτε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αντάξια των πιο ζωτικών αναγκών του πληθυσμού. Και τι σημασία έχει για τους επιγόνους των χιτλερικών η διόγκωση της μετανάστευσης, αλλά και η γενοκτονία του ελληνικού λαού;

Το μάτι των δανειστών και της Frau είναι καρφωμένο στην δημόσια και ιδιωτική περιουσία των ελλήνων πολιτών. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι πότε θα ξεκινήσουν οι μαζικοί πλειστηριασμοί εναντίον της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, μιας και την δημόσια ιδιοκτησία την έχει βάλει ήδη στο χέρι. Και για την βάλει στο χέρι θα συνεχίσει να βυθίζει στα ιδιωτικά χρέη κυρίως προς την εφορία όλους τους έλληνες.

Μέχρι τουλάχιστον να συνειδητοποιήσει ο μέσος Έλληνας ότι εδώ διακυβεύεται η ίδια η ζωή του και κυρίως η ζωή των παιδιών του, αλλά και των παιδιών των παιδιών του, που δεν πρόκειται να χαρεί ποτέ, γιατί δεν θα έχουν απλά την τύχη του ραγιά. Προορίζονται να αφανιστούν μαζικά από την κλιμακούμενη γενοκτονία ενός ολόκληρου λαού, που έχει κριθεί πλέον άχρηστος από τους δανειστές και την ΕΕ.

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 24/11/2013

Δ. Καζάκης: Νέα επιχείρηση τύπου «Κόκκινη Προβιά» μυρίζει η πρωτοεμφανιζόμενη τρομοκρατική οργάνωση

Πρωτοεμφανιζόμενη οργάνωση που υπογράφει ως «Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις» ανέλαβε την ευθύνη για τη δολοφονική επίθεση με δύο νεκρούς στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Νέο Ηράκλειο. Η προκήρυξη βρέθηκε στο Σκοπευτήριο Καισαριανής και η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία την θεωρεί γνήσια. Κάτι θα ξέρει, μιας και την φωτογράφιζε όλη αυτή την περίοδο χωρίς να έχει ούτε ένα στοιχείο. Μόνο διαρρέουσες εικασίες για «νέο αντάρτικο πόλης» κι άλλες τέτοιες ανοησίες.

Η προκήρυξη βρέθηκε αργά το απόγευμα του Σαββάτου, όταν άγνωστος τηλεφώνησε στο zougla.gr και ανέφερε ότι στο μνημείο πεσόντων στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής υπάρχει φάκελος, μέσα στον οποίο βρίσκεται usb με την προκήρυξη για την ανάληψη ευθύνης της επίθεσης στα γραφεία της Χρυσής Αυγής.

Η προκήρυξη αυτή στάλθηκε τρεις εβδομάδες σχεδόν μετά την δολοφονική επίθεση. Παραμονές της πορείας του Πολυτεχνείου. Προφανώς οι φερόμενοι ως τρομοκράτες είχαν πρόβλημα δακτυλογράφησης. Δεν πρέπει να είναι και τόσο εξοικειωμένοι με τους υπολογιστές. Γι’ αυτό και άργησαν να στείλουν την προκήρυξη. Αφήστε που ήταν ιδιαίτερα χρονοβόρο να βρουν υπολογιστή και usb. Που το πας αυτό;

Μια προκήρυξη που προδίδει πολλά για τους συντάχτες της

Η προκήρυξη συντάχθηκε σε διάλεχτο που μοιάζεi με αυτή των antifa, αλλά δεν είναι. Ο συγκεκριμένος χώρος δεν συγκινείται ιδιαίτερα ούτε από το Σκοπευτήριο της Καισαριανής, ούτε από το Πολυτεχνείο και τον συμβολισμό τους για τους αγώνες του έθνους εναντίον του ναζί κατακτητή και της αμερικανοκίνητης χούντας. Αυτός που την συνέταξε προσπάθησε απλά να στήσει προβοκάτσια στον συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο προκειμένου, ενδεχομένως, να δικαιολογήσει μαζικές προσαγωγές και συλλήψεις, αλλά και να αμαυρώσει με μια στυγερή δολοφονία ιστορικά σύμβολα του εθνικού απελευθερωτικού αγώνα του λαού.

Όσο για το περιεχόμενό της, εύκολα ο καθένας διακρίνει ότι αυτός που την συνέταξε δεν έχει καμιά σχέση ούτε καν με τον αριστερό ή τον αναρχικό χώρο. Γνωρίζει μόνο από τα κλισέ των εγχειριδίων γι’ αυτούς τους χώρους που προμηθεύονται οι δυνάμεις καταστολής. Είναι σαν τις χωροφυλακίστικες δήθεν προκηρύξεις του ΚΚΕ που κυκλοφορούσαν κατά κόρο την εποχή της κατοχής και του εμφυλίου εμφανίζοντας το συγκεκριμένο κόμμα ως εγκέφαλο δολοφονιών που είχε διαπράξει το παρακράτος και οι δοσίλογοι της εποχής.

Στην προκήρυξη, η οργάνωση προαναγγέλλει με σκληρό τρόπο νέα χτυπήματα κατά της Χρυσής Αυγής, λέγοντας: «Στην Ελλάδα, χωρίς να απωλεστεί ο αντικαθεστωτικός χαρακτήρας, το ανατρεπτικό κίνημα πρέπει να προβεί στην υλική καταστροφή των υλικών υποδομών της Χρυσής Αυγής και να επιτεθεί συντεταγμένα κατά των φυσικών προσώπων της. Σύσσωμης της ιεραρχίας, ηγετών, πυρηναρχών, μελών, στρατιωτών και κενταύρων. Να τους ανοίγει τα κεφάλια με σφυρί, να τους κόβει προς παραδειγματισμό το χέρι με δρεπάνι».

Ερωτηματικά όμως προκαλεί το γιατί η δολοφονική επιχείρηση εστιάστηκε σε δυο άσχετα παιδιά της «περιφρούρησης» της ΧΑ κι όχι σε κάποιο από τα σημαίνοντα ηγετικά στελέχη της. Γιατί π.χ. δεν επιχείρησαν να δολοφονήσουν τον κ. Κασιδιάρη ή κάποιον άλλο ανάλογο στέλεχος της ΧΑ; Η εν λόγω προκήρυξη απαντά ότι ως στόχοι επελέγησαν «συνοδοιπόροι», επειδή μετά την λήξη «της εποχής της απενοχοποίησης, όποιος τους προσεγγίζει είναι συνυπεύθυνος».

Κολοκύθια με την ρίγανη. Χτυπάνε «συνυπεύθυνους», δηλαδή αθώους, για να μπορούν κατόπιν οι «υπεύθυνοι» να αισθάνονται δικαιωμένοι και να αναβαπτίζονται μέσα από το αίμα αυτών των θυμάτων που δεν σήμαιναν απολύτως τίποτε για την ΧΑ. Μόνο συνοδοιπόροι και ομογάλακτοι της ΧΑ μπορούν να σκέφτονται και να δρουν έτσι.

Ίσως μάλιστα για να δικαιολογήσουν έτσι και την πιθανή συνέχεια με χτύπημα σε «συνυπεύθυνους» στόχους, ανάλογα με τις εντολές που παίρνουν κάθε φορά. Προς μεγάλη αγαλλίαση των αληθινά υπευθύνων που πάνω στο αίμα των θυμάτων θα μπορούν με ευκολία να αλυσοδέσουν την κοινωνία και να την κομματιάσουν με την ησυχία τους.

Ιδεολογία ποτπουρί, ειδική για πράκτορες

Η προκήρυξη κλείνει καλώντας σε ανταρτοπόλεμο: «Ο ανταρτοπόλεμος είναι ο πόλεμος του λαού, είναι η πιο πολύτιμη παρακαταθήκη που μας έχει δωρίσει για να αξιοποιήσουμε η ιστορία. [...] Ως επαναστατικό προλεταριάτο που λαμβάνει θέση μάχης στην ταξική αντεπίθεση, οφείλουμε να ριζοσπαστικοποιήσουμε κάθε ενδιάμεοσο αγώνα που αναδύεται, υπερβαίνοντας τα εκτονωτικά αντανακλαστικά χαρακτηριστικά». Τώρα τι σχέση το ένα, δηλαδή ο «ανταρτοπόλεμος του λαού», με την «ταξική αντεπίθεση» του «επαναστατικού προλεταριάτου», αυτό μόνο ο συντάξας την προκήρυξη γνωρίζει.

Καταρχάς, μια αρχική παρατήρηση στον άσχετο παρακρατικό που συνέταξε την προκήρυξη. Κανένας αναρχικός «αντάρτης πόλης» σαν αυτόν που υποδύεσαι, ή κάποιος με ιδεολογική παράκρουση ένοπλης επαναστατικής αριστεράς, δεν θα μιλούσε για λαό. Ούτε θα μπέρδευε το αντάρτικο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα με την «ταξική αντεπίθεση του επαναστατικού προλεταριάτου». Μόνο όποιος δεν γνωρίζει θα το έκανε και το μόνο που τον απασχολεί είναι η εικόνα που θα αποτυπωθεί για την κοινή γνώμη. Βορά των μέσων μαζικής προπαγάνδας.

Το αναφέρουμε απλά γιατί κάτι τέτοιες παράταιρες αναφορές στην προκήρυξη μας κάνουν να πιστεύουμε ότι την συνέταξε πράκτορας ή παρακρατικός χωρίς απευθείας γνώση της ιδεολογίας που προσποιείται ότι διαθέτει η προκήρυξη. Αυτό εξηγεί τις πολλές ιδεολογικές ασυνέπειες και αντιφάσεις του κειμένου.

Και γιατί ρε τσάμπα μάγκες ήσασταν άφαντοι τόσο καιρό; Επί τρία συναπτά έτη τρόικας δεν σας γεννήθηκε καμιά επιθυμία για «ανταρτοπόλεμου»; Δεν σας ήρθε η επιθυμία να χτυπήσετε κάποιον στόχο της τρόικας στην Αθήνα; Πώς και θυμηθήκατε τώρα την «ταξική αντεπίθεση» του προλεταριάτου δολοφονώντας εν ψυχρώ δυο εργατόπαιδα ως «συνυπεύθυνους»; Δυο παιδιά που για την ηγεσία της ΧΑ δεν ήταν ποτέ τίποτε περισσότερο παρά μια αποδεκτή απώλεια που σε άλλες συνθήκες – ίσως και σ’ αυτές – θα μπορούσε να οργανώσει την δολοφονία τους ακόμη και η ίδια, όπως κάθε τυπική εγκληματική ναζιστική οργάνωση. Ή δεν είχατε πάρει τις απαραίτητες εντολές;

Ο αληθινός σκοπός της προκήρυξης

Η εν λόγω προκήρυξη δεν εξηγεί επίσης γιατί άργησε να εκδοθεί. Ο συντάκτης της είναι ολοφάνερο ότι την συνέταξε όχι για να εξηγήσει το δικό του πολιτικό σκεπτικό της δολοφονίας, αλλά για να στηρίξει μια συγκεκριμένη ερμηνεία της επίθεσης των εκτελεστών που διοχέτευαν στον τύπο εδώ και βδομάδες, σχεδόν από την πρώτη μέρα, οι κύκλοι της αντιτρομοκρατικής και της κυβέρνησης. Αν όντως ο συντάκτης της προκήρυξης ήταν «αντιφασίστας» τρομοκράτης, θα την είχε από την πρώτη στιγμή έτοιμη έστω για να πάρει κανείς στα σοβαρά τους πολιτικούς και ιδεολογικούς λόγους που τον εξώθησαν σε μια τέτοια πράξη. Αυτό δείχνει και η ιστορία της αναρχικής ή αριστερής τρομοκρατίας.

Αντίθετα, η προκήρυξη γράφτηκε κατόπιν εορτής με γνώμονα να απαντήσει στην φιλολογία που αναπτύχθηκε μετά την επίθεση. Να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και να «καλύψει» τα κενά που κάνουν «κρα» ακόμη και με πρώτη ματιά. Έστω κι αν η όλη προσπάθεια δεν το πετυχαίνει. Είναι τόσο παιδαριώδης που καταντά ερασιτεχνική.

Ποιος όμως θα το μάθει; Μόνο όποιος χρησιμοποιεί την κοινή λογική, ψάχνεται ο ίδιος και διαβάζει αναλύσεις σαν αυτή. Τα παπαγαλάκια της τρομοκρατίας στα μέσα θα αναλάβουν, όπως πάντα, να τυφλώσουν το νου και την λογική των θυμάτων τους. Να γιατί βγήκε η προκήρυξη. Πέρα βέβαια κι από το προφανές ότι με την γελοιοποίηση ολόκληρου του πολιτικού κομματικού συστήματος και την οργή στον κόσμο που προκάλεσε η κοινοβουλευτική πρόζα του τριήμερου της μομφής, θα πρέπει να στραφεί η προσοχή κάπου αλλού.

Προφανώς πρόκειται για μια ακόμη επιχείρηση ψυχολογικού πολέμου. Σαν αυτές στις οποίες ειδικεύεται μόνο το «βαθύ κράτος» και το παρακράτος. Η δολοφονία έγινε και αυτοί που την σχεδίασαν άφησαν τον χρόνο να κυλίσει για να διαπιστώσουν τι πιστεύει και τι δεν πιστεύει η κοινή γνώμη, πόσο μπορούν να ελέγχουν την ψυχοσύνθεση του λαού. Για να δουν δηλαδή αν το επίσημο σύστημα μαύρης προπαγάνδας μπορεί να επιβληθεί στον κοινό νου και το συναίσθημα.

Κι αφού διαπίστωσαν ότι η εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης έχει κλονιστεί ανεπανόρθωτα απέναντι σ’ ότι έλεγαν οι στημένοι δημοσιογράφοι, ή διοχέτευαν οι υπηρεσίες του κράτους, βγήκε η προκήρυξη για να υποστηρίξει την ερμηνεία που έδιναν οι Τρέμη, Πρετεντέρης, Πορτοσάλτε και λοιποί συγγενείς από την πρώτη ώρα της δολοφονίας, πριν καν εμφανιστεί η αντιτρομοκρατική στον τόπο του εγκλήματος. Μόνο επιτελείο ψυχολογικού πολέμου θα μπορούσε να εκδώσει μια τέτοια προκήρυξη.

Ας μιλήσουμε σταράτα κι έξω από τα δόντια

Για να τελειώνουμε. Για να πιστέψει κάποιος ότι ξαφνικά, μετά από τρία χρόνια κόλασης του μνημονίου, εμφανίστηκε μια «τρομοκρατική οργάνωση» που η πρώτη της ενέργεια ήταν η δολοφονία δυο άσχετων παιδιών επειδή, λέει, τα θεώρησε «συνυπεύθυνα» της νεοναζιστικής ΧΑ, θα πρέπει να έχει κάνει το «φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας» του Θουκυδίδη σουρωτήρι. Η επιλογή στόχου από μόνη της είχε τη σημασία της. Από μόνη της υποδηλώνει ότι δεν ήταν «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» ανάμεσα σε φασίστες και δήθεν αντιφασίστες, αλλά προβοκάτσια ολκής που την έστησαν οι ίδιοι κύκλοι που στηρίζουν και τροφοδοτούν την ΧΑ.

Αν ήταν όντως «αριστεροί» τρομοκράτες και ήθελαν να πάρουν εκδίκηση για τον Παύλο Φύσσα, τότε ο Κασιδιάρης, ή κάποιος άλλος από τους ηγέτες της ΧΑ θα ήταν νεκρός, ή βαριά τραυματίας από μια ανάλογη επιχείρηση. Δεν είναι. Και μόνο το γεγονός ότι μια πρωτοεμφανιζόμενη «τρομοκρατική ομάδα» διαλέγει ως πρώτη επιχείρηση την δολοφονία δυο άσχετων παιδιών και θυμάται να στείλει την προκήρυξη μετά από τρεις εβδομάδες για να εξηγήσει δήθεν, τα ανεξήγητα, τότε από μόνο του το γεγονός μυρίζει από μίλια μακριά.

Αν όντως επρόκειτο για την απαρχή ενός «νέου αντάρτικου πόλης», όπως διαρρέει η αντιτρομοκρατική και ο Δένδιας από την πρώτη μέρα, και μάλιστα με τέτοια επιχειρησιακή ετοιμότητα ώστε να δολοφονεί αδιάκριτα, τότε θα είχε ξεσηκωθεί ολόκληρο το κράτος και οι μηχανισμοί του στο πόδι. Λέτε να άφηναν τα στελέχη της κυβέρνησης, τους βουλευτές και τους κομματόσκυλους της τρόικας να κυκλοφορούν με την ίδια προστασία που είχαν και πριν το χτύπημα; Αφήστε που οι δήθεν τρομοκράτες του «αντάρτικου πόλης» είχαν χιλιάδες λόγους να εμφανιστούν πολύ πριν την δολοφονία του Φύσσα και δεν το έκαναν.

Που είναι η κινητοποίηση των δυνάμεων καταστολής για ασφυκτικότερη προστασία των κύκλων της κυβέρνησης και του ηγετικού κύκλου της ΧΑ; Πουθενά. Καμιά ιδιαίτερη κινητοποίηση ασφαλείας δεν υπήρξε μετά το χτύπημα, τουλάχιστον αντίστοιχη με τον υποτιθέμενο κίνδυνο μιας «τρομοκρατικής ομάδας», η οποία κυκλοφορεί ελεύθερη με την πρόθεση και την επιχειρησιακή δυνατότητα να δολοφονεί εν ψυχρώ.

Θυμηθείτε ότι παλιότερα και μόνο μια λίστα με πιθανούς στόχους τρομοκρατικής επίθεσης, που κυκλοφορούσε άγνωστο από πού, αρκούσε για να αποκτήσουν αστυνομική φρουρά πολιτευτές, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες, κοκ. Τώρα; Τίποτα; Γιατί άραγε;

Τι μας διδάσκει η ιστορική εμπειρία;

Αν κοιτάξει κανείς τόσο την εγχώρια ιστορία της τρομοκρατίας, φασιστικής ακροδεξιάς και «αριστερής», όσο και της διεθνούς, θα βγάλει ορισμένα πολύ χρήσιμα συμπεράσματα:

Πρώτο, η τρομοκρατική δράση από την εποχή της «προπαγάνδας της πράξης» των αναρχικών του 19ου αιώνα – που νόμιζαν ότι με δολοφονίες μεγιστάνων, βασιλιάδων, πολιτικών μαζί με ληστείες τραπεζών, κοκ, επέφεραν χτυπήματα στο σύστημα – έως την Μπριγκάτε Ρόσε και την 17η Νοέμβρη δεν έβαζαν σαν στόχο άσχετους, αλλά πρόσωπα που συμβόλιζαν – πάντα σύμφωνα με τη λογική τους – τον στόχο του κατεστημένου που ήθελαν να πλήξουν. Ποτέ δεν είχαμε το φαινόμενο μιας τρομοκρατικής οργάνωσης με «αριστερή» ιδεολογία να χτυπά άσχετους, ή χύμα κόσμο. Και γι' αυτό αποκλείεται τη δολοφονία των παιδιών έξω από τα γραφεία της ΧΑ να είναι έργο κάποιας ομάδας με «αριστερά» ή αναρχικά ιδεολογικά κίνητρα. Αν ήταν κάποια τέτοια θα χτυπούσε ηγετικό στέλεχος της ΧΑ κι όχι κάποια άσχετα παιδιά.

Δεύτερο, δεν υπάρχει τρομοκρατική οργάνωση στην ιστορία της χώρας και διεθνώς από τις πρώτες δεκαετίες του 19^ου αιώνα που να μην διαβρώθηκε και να μην ελέγχθηκε από τις αστυνομικές αρχές, ή τις μυστικές υπηρεσίες. Δεν υπάρχει ούτε μια, όσο καλά οργανωμένη κι αν ήταν, όσο επαναστατική κι αν δήλωνε, όση μαζική υποστήριξη κι αν διέθετε, όσες εφεδρείες κι αν μπορούσε να στρατολογεί. Αυτό είναι αναμφισβήτητο ιστορικό γεγονός.

Τρίτο, αντίθετα, η τρομοκρατία που άσκησε πάντα η φασιστική ακροδεξιά είχε αδιάφορους στόχους, το πλήθος, ή άσχετους με σκοπό τον γενικό πανικό, ή την προβοκάτσια. Ιδίως όταν μετά τη διάλυση της 17ης Νοέμβρη οι λεγόμενες τρομοκρατικές οργανώσεις συνδέθηκαν οργανικά και με το οργανωμένο έγκλημα. Το συγκεκριμένο χτύπημα στην ΧΑ προσιδιάζει περισσότερο με εκτέλεση συμβολαίου στα πλαίσια μιας επιχείρησης σαν αυτής του Gladio στην Ιταλία, ή της «Κόκκινης Προβιάς» στην Ελλάδα που δίπλα, μαζί και παράλληλα με την «αριστερή» τρομοκρατία, είχαμε την ανάπτυξη και μιας ανοιχτά προβοκατόρικης τρομοκρατίας που σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε από μηχανισμούς του ΝΑΤΟ στις δυο χώρες. Επομένως, το συγκεκριμένο χτύπημα δεν είχε ιδεολογικά κίνητρα. Ήταν εκτέλεση συμβολαίου με σκοπό την αναβάπτιση της ΧΑ μέσα από το αίμα των δυο δολοφονημένων παιδιών.

Τέταρτο, για «νέο αντάρτικο πόλης» χωρίς συστηματικές τρομοκρατικές ενέργειες με θύματα, χωρίς ένοπλες καταλήψεις κτηρίων με ομήρους και μη, χωρίς απανωτές βομβιστικές ενέργειες, κοκ., δεν μπορεί να μιλήσει ούτε ο επιθεωρητής Σαίνης. Ιδίως όταν έχει μόνο την ενέργεια κατά της ΧΑ και το Ζάσταβα. Εκτός κι αν ο στόχος τους είναι η δημιουργία του κατάλληλου κλίματος για επανάληψη δήθεν τρομοκρατικών ενεργειών, ώστε να δημιουργήσουν κλίμα πανικού και τρόμου μέσα στον λαό. Αλήθεια ποιον εξυπηρετεί κάτι τέτοιο εκτός από το επίσημο καθεστώς και τους δοσίλογους κυβερνώντες;

Μπροστά σε μια νέα επιχείρηση «κόκκινης προβιάς»;

Στην πράξη φαίνεται να βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα επιχείρηση «Κόκκινη Προβιά», ίσως από τους ίδιους πυρήνες που είχαν στήσει και την παλιότερη. Μην ξεχνάμε ότι όταν οι Ιταλοί δικαστές στις αρχές της δεκαετίες του 1990 αποκάλυψαν την ανάμιξη των μηχανισμών του ΝΑΤΟ και της επιχείρησης Gladio στην δράση της τρομοκρατίας την δεκαετία του ’70 και του ’80, η οποία στοίχισε εκατοντάδες νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες προκειμένου να κρατηθεί στην εξουσία το «συνταγματικό τόξο» Αντρεότι-Κράξι, ξέσπασε ο σάλος και στην Ελλάδα όταν ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου στην Βουλή την ίδια εποχή αποκάλυπτε ότι και στην Ελλάδα υφίσταται ανάλογη επιχείρηση με την επωνυμία «Κόκκινη Προβιά».

Η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη, παρά το γεγονός ότι αποδέχθηκε ότι υπήρχε μια τέτοια επιχείρηση, αρνήθηκε πεισματικά να διενεργήσει την πρέπουσα έρευνα στο υπουργείο Άμυνας και Δημόσιας Τάξης, αλλά και αλλού, προκειμένου να αποκαλυφθεί το μέγεθος της εμπλοκής της «Κόκκινης Προβιάς» με την εγχώρια τρομοκρατία. Ούτε η κυβέρνηση Παπανδρέου που ακολούθησε έκανε τίποτε, προφασιζόμενη ότι είχε διαλύσει την «Κόκκινη Προβιά» ήδη από την δεκαετία του ’80.

Πολύ φοβάμαι ότι ποτέ δεν ξηλώθηκε αυτό το δίκτυο. Έτσι συνάγω από τα γεγονότα. Απλά άλλαξε μορφές και τρόπους δράσης. Κι απ’ ότι φαίνεται ίσως κάποιοι στην κυβέρνηση, αλλά και εκτός Ελλάδας, θέλουν να την αναβιώσουν όπως τότε στην Ιταλία.

Να θυμίσουμε μόνο σ’ όλους αυτούς που μπορεί να απεργάζονται τέτοια σχέδια, ότι ο λαός δεν τρώει κουτόχορτο. Είναι τόσο καταφανείς οι ενέργειές τους ώστε κανείς δεν πιστεύει τα σενάρια που πάνε να πουλήσουν στον κοσμάκη μέσα από το σύστημα μαύρης δημοσιογραφίας.

Κι αν τυχόν υπάρξουν νέες δήθεν τρομοκρατικές ενέργειες, ειδικά εναντίον «συνυπεύθυνων», όπως ακριβώς ταιριάζει στο μενταλιτέ των κυκλωμάτων του παρακράτους, τότε το μόνο που θα καταφέρουν είναι να ξεσηκωθεί ο λαός μια ώρα αρχύτερα. Να θυμίσουμε ότι οι εκατόμβες θυμάτων της τρομοκρατίας που οργάνωσε η Gladio στην Ιταλία, τελικά δεν έσωσαν το «συνταγματικό τόξο». Ούτε στην περίπτωσή μας θα σωθεί.

Η Σάμος στην Πρωτοπορία του αγώνα!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με επιτυχία συνεχίστηκε χτες Κυριακή 24 Νοέμβρη 2013 η περιοδεία στη Σάμο κλιμακίου της Πολιτικής Γραμματείας του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου με επικε-φαλής τον Γενικό Γραμματέα σ. Δημήτρη Καζάκη και τους σ. Γιώργο Γεωργή και Όθωνα Κουμαρέλλα μέλη της Π.Γ. του Ε.Σ.Σ. του ΕΠΑΜ.

Προχτές Σάββατο έγινε με απόλυτη επιτυχία η πρώτη προγραμματισμένη ομιλία – συζήτηση στο Δημαρχιακό μέγαρο του Καρλοβασίου, όπου αναλύθηκαν διεξοδικά οι τρέχουσες πολιτικοοικονομικές εξελίξεις και οι καταστροφικές προοπτικές που αυτές έχουν δημιουργήσει για την χώρα και τον ελληνικό λαό. Επίσης αναλύθηκε διεξοδικά η προγραμματική πρόταση του Ε.Πα.Μ.. Η εκδήλωση κράτησε πέραν των τριών ωρών με συμμετοχή στη συζήτηση πολλών από το ακροατήριο. Αξιοσημείωτο υπήρξε το γεγονός της συμμετοχής πολλών μελών της φοιτητικής κοινότητας και του επιστημονικού προσωπικού του εκεί Πανεπιστημίου.

Ο γόνιμος αυτός διάλογος που αναπτύχθηκε βοήθησε στην πλατιά κατανόηση, ότι η πορεία που ακολουθούμε δεν είναι μονόδρομος και ότι υπάρχει η δυνατότητα ανατροπής της, αν όλοι εμείς ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να διεκδικήσουμε την Εθνική μας Κυριαρχία, να αποκαταστήσουμε τη Δημοκρατία και να ανασυγκροτήσουμε τη χώρα όπου ζούμε κι όπου θέλουμε να ζήσουν και τα παιδιά μας.

EKΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΜ ΑΓΡΙΝΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

 

Στις 17/11/2013 πραγματοποιήθηκε εκδήλωση από το ΕΠΑΜ Αγρινίου στην κεντρική πλατεία της πόλης και μίλησαν δύο μέλη του: ο Νίκος Στάμος και ο Γιώργος Υφαντής και ως καλεσμένος ο παπαΗλίαςΥφαντής. Όσο προσπαθεί το κατοχικό καθεστώς να καπηλευθεί τις εξεγέρσεις που έχει κάνει ο Ελληνικός λαός, να μας κάνει πλύση εγκεφάλου με τα παλιοκάναλά του και να ποινικοποιήσει τις κοινωνικές αντιδράσεις, τόσο εμείς θα βγαίνουμε δημοσίως για να λέμε αυτά που πιστεύουμε και να σηκώσουμε ανάστημα μαζί τον υπόλοιπο κόσμο!

 

TI ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ

 

Έθνος, πατρίδα, τάξη...

Έθνος, πατρίδα, τάξη...

του Δημήτρη Καζάκη

To σύγχρονο έθνος που γεννήθηκε μέσα από τους αγώνες των λαών εναντίον της τυραννίας τον 18ο και 19ο αιώνα, αποτέλεσε και αποτελεί μέχρι και σήμερα το ιστορικό λίκνο των κοινωνικών τάξεων. Δεν μπορούν να υπάρξουν τάξεις χωρίς τόπο, χωρίς έθνος, χωρίς πατρίδα. Γι' αυτό και οι μετανάστες δεν έχουν ταξικό προσδιορισμό, είναι ξεριζωμένοι πληθυσμοί που μετακινούνται με τους δουλικούς όρους που επιβάλουν οι αγορές και το κεφάλαιο. Είναι δουλοπάροικοι του κεφαλαίου κι όχι εργάτες.

Οι εργάτες συγκροτούν τάξη μόνο και εφόσον διεκδικούν την πανεθνική ενότητά τους μέσα από τον αγώνα τους για κοινωνικά δικαιώματα και δημοκρατία, διεκδικώντας δηλαδή την πολιτική ηγεμονία στο ήδη συγκροτημένο έθνος τους, το οποίο δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο αν ασκεί κυριαρχία σ' έναν συγκεκριμένο τόπο όπου έχει καταγραφεί η ιστορική διαδρομή των αγώνων ενός λαού για το δικαίωμα στην αυτοδιάθεσή του. Διαφορετικά δεν γίνεται.

Να γιατί ο ιμπεριαλισμός, δηλαδή ο αγώνας για την παγκόσμια κυριαρχία, που σηματοδοτεί....
την εξόρμηση του κεφαλαίου για αποικίες, προσαρτήσεις και επενδυτικές ευκαιρίες παγκόσμια, δεν μπορεί να ανεχθεί το έθνος ως υλική δύναμη. Δηλαδή ως κυρίαρχο έθνος που συγκροτείται και διεκδικεί το δικαίωμα στην αυθυπαρξία του, στην αυτονομία του, στην αυτοδιάθεσή του σ' έναν συγκεκριμένο τόπο. Κι αυτό γιατί χωρίς συγκροτημένα έθνη δεν υπάρχουν, ούτε μπορούν να υπάρξουν λαοί και τάξεις που μάχονται συγκροτημένα και οργανωμένα την εξουσία του κεφαλαίου σε κάθε τόπο, αλλά και διεθνώς.

Να γιατί για τους εκπροσώπους του παγκόσμιου κεφαλαίου το έθνος δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια φαντασίωση, ένα είδος φολκλορικής ανάμνησης του δουλοπάροικου που χωρίς πατρίδα, χωρίς ρίζες, χωρίς δικαιώματα και χωρίς ούτε καν τη δυνατότητα να διεκδικήσει τα πιο αυτονόητα, μετακινείται από τόπο σε τόπο, από χώρα σε χώρα σε αναζήτηση του επιούσιου. Ένα αμάλγαμα σύγχρονων νομάδων που έχουν χάσει τις ρίζες τους στη σύγχρονη ιστορία και αναζητούν την ταυτότητά τους απλά στην ανάμνηση της γλώσσας – που έχει χάσει την ζωντάνια και τη δυναμική που προσδίδει η ζωή ενός κυρίαρχου έθνους – στην θρησκεία και στην προγονολατρία, όπως παλιά έκαναν οι φυλές. Στους μετανάστες το έθνος έχει χάσει το υλικό του περιεχόμενο κι έχει υποβαθμιστεί σε προγονική καταγωγή, ενώ η πατρίδα έχει καταντήσει ανάμνηση.

Μ’ αυτή την έννοια μπορεί ο μετανάστης να είναι ο ιδανικός άνθρωπος του φυσικού δικαίου όπως τον ονειρευόταν ο διαφωτισμός των μεγάλων αστών διανοητών του 17ου και 18ου αιώνα με μόνο προσόν την ελευθερία του ατόμου στην πιο ακραία κατάληξή της, αλλά έχει χάσει κάθε αληθινά ανθρώπινο περιεχόμενο. Κι αυτό γιατί ο άνθρωπος δεν είναι μια αφηρημένη έννοια που προσδιορίζεται από το δίκαιο της φύσης, αλλά διαθέτει συγκεκριμένη ιστορική ταυτότητα. Μια ταυτότητα που τον κάνει ξεχωριστό και δίνει μια τεράστια ποικιλία στον τρόπο πραγμάτωσης του κοινωνικού ανθρώπου από την εποχή που απελευθερώθηκε οριστικά από τα ζωώδη ένστικτα και την νομαδική ζωή με την μόνιμη εγκατάστασή του σε έναν τόπο. Δίχως την μόνιμη εγκατάσταση δεν θα υπήρχε ιστορία για τον άνθρωπο, ούτε για την κοινωνία. Κι επομένως απάτριδες άνθρωποι δεν μπορούν να υπάρξουν, παρά μόνο επιστρέφοντας στην κατάσταση των νομάδων που σήμερα είναι δούλοι του πλούτου.

Σήμερα μάλιστα το παγκόσμιο κεφάλαιο κατόρθωσε μέσα από τις αγορές και τους υπερεθνικούς σχηματισμούς να διεθνοποιήσει την παλιά μεγαλοκρατική πολιτική του ιμπεριαλισμού, δηλαδή του παγκόσμιου επεκτατισμού. Σήμερα ζούμε έναν ιμπεριαλισμό που δεν εκπορεύεται απλά από κάποια μεγάλα κράτη εναντίον όλων των άλλων, αλλά έναν παγκόσμιο επεκτατισμό όπου όλοι στρέφονται εναντίον όλων ακόμη και στο εσωτερικό των μεγάλων δυνάμεων, χωρίς όρια, κανόνες και σύνορα.

Σε μια εποχή λοιπόν όπου κυριαρχεί όσο ποτέ άλλοτε το δόγμα του Χομπς, bellum omnium contra omnes, ακόμη και τα συγκροτημένα κράτη με την παλιά Ναπολεόντια έννοια είναι πρόβλημα, εμπόδιο, ανάχωμα. Κι έτσι τα κράτη αποστεώνονται, αποκόβονται από τους λαούς και τα έθνη που την πολιτική τους συγκρότηση εξέφρασαν ιστορικά. Στη θέση του δημόσιου συμφέροντος – ακόμη και με την μορφή που υπήρχε στο παραδοσιακό αστικό κράτος όπου το δημόσιο συμφέρον δεν ήταν παρά η μετάλλαξη του ιδιαίτερου ταξικού συμφέροντος της κυρίαρχης τάξης σε γενικό συμφέρον του λαού και του έθνους – τίθεται το συμφέρον των διεθνών αγορών και του παγκόσμιου εποικοδομήματος που αντιστοιχεί σ’ αυτές.

Τα έθνη εξαϋλώνονται, οι λαοί ξεριζώνονται με την βία του πολέμου, ή της οικονομίας των αγορών και μετατρέπονται σε πληθυσμούς δουλοπάροικων. Μεγάλα τμήματα αυτών των πληθυσμών μετατρέπονται σε σύγχρονους νομάδες, σε σύγχρονους τροφοσυλλέκτες, όπως οι παλιοί προϊστορικοί πρόγονοι του ανθρώπου. Η μόνη διαφορά με τους δούλους που κατά εκατομμύρια μετακίνησε ο μερκαντιλισμός τον 18ο αιώνα για να πυροδοτήσει την βιομηχανική επανάσταση, είναι ότι σήμερα, οι σημερινοί δούλοι που έχουν ονομαστεί μετανάστες, μετακινούνται με ίδια έξοδα αλλά από τους ίδιους δρόμους του δουλεμπορίου.

Όποιος λοιπόν σήμερα δεν σηκώνει τη σημαία της πατρίδας ενάντια στις δυνάμεις του παγκόσμιου κεφαλαίου και των δομών παγκόσμιας διακυβέρνησης που το ίδιο και το πολιτικό του προσωπικό οικοδομεί, τότε όχι μόνο είναι ανίκανος να μιλήσει, ή να ασκήσει ταξική πολιτική υπέρ των καταπιεσμένων και της εργατικής τάξης, αλλά είναι όργανο, μαριονέτα, ακόμη κι αν δεν το έχει αντιληφθεί, του ταξικού εχθρού. Την μόνη ταξική αντίληψη που μπορεί να υπηρετήσει είναι εκείνη του παγκόσμιου κεφαλαίου, το μόνο σήμερα που δεν θέλει και δεν χρειάζεται σύνορα.