Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΑΝΤΑΙΟΣ ΕΠΑΝΑΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑΡΗ ΤΟ ΕΠΑΜ!

    Το ιστορικό περιοδικό: "Ανταίος", επανακυκλοφορεί με πρωτοβουλία του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου. 


Το Σάββατο 27-6-2015, στις 19:30
Στο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΦΑΝΟΣ
ΑΙΘΟΥΣΑ ΒΟΡΟΝΟΦ
Καρατζά 29, ΚΑΣΤΕΛΛΑ / ΠΕΙΡΑΙΑΣ
θα γίνει παρουσίαση της Επιθεώρησης ΑΝΤΑΙΟΣ
από τη φιλόλογο Αγγελική Κομποχόλη.

τεύχος Ιουνίου-Ιουλίου 2015


Για να το προμηθευτείτε, επικοινωνήστε στο Τηλ: 6983840834,                                         και  στο  Email: antaiosmag@gmail.com

Ο Ανταίος στην δεκαετία του 40
Ήταν στις 20 Μαΐου του 1945 που κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του περιοδικού που έφερε μια καινούργια πνοή στην επιστημονική και στην πολιτική σκέψη αυτού του τόπου, με τον τίτλο Ανταίος-Δεκαπενθήμερο περιοδικό για τη μελέτη των προβλημάτων της ανοικοδόμησης. 
Η Έλλη Παππά στην εισαγωγή που έγραψε για την έκδοση των απάντων του Ανταίου από το Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο, περιγράφει ως εξής την έκδοση του πρώτου τεύχους: «Μ’ αυτόν τον λιτό ως προς τη σεμνότητα τρόπο παρουσιάστηκε στο κοινό ο Ανταίος κι αυτόν κράτησε σχεδόν αναλλοίωτο ως το 1947. Ο Ανταίος από το πρώτο του φύλλο ως και το τέλος του 1947 προσφέρει ένα απίθανο για τα ελληνικά δεδομένα corpus μελετών πάνω στα πιο καίρια θέματα του ελληνικού χώρου και χρόνου – από την κριτική του παρελθόντος ως την αναζήτηση των πιο πρόσφορων λύσεων για το μέλλον σε όλους τους τομείς». 
Όμως, «οι δυσκολίες του αριστερού κινήματος έχουν τον αντίχτυπό τους και στον Ανταίο, που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στη ζωή την ώρα που τα σκοτεινά νέφη του εμφυλίου απλώνονται στην Ελλάδα».
«Το 1948 ένας διαφορετικός Ανταίος κυκλοφορεί. Σε μικρό σχήμα, με μικρότερα και λεπτότερα στοιχεία του τίτλου του, με λιγότερο φιλόδοξους στόχους. Η “Ανοικοδόμηση” εξαφανίζεται από τον υπότιτλο – για ποια ανοικοδόμηση μπορεί πια να γίνεται λόγος όταν ο ένοπλος αγώνας έχει επιβληθεί, όταν το μέλλον του έθνους κρίνεται από την έκβαση του ένοπλου αγώνα στα βουνά. Η “μελέτη των προβλημάτων της ανοικοδόμησης” δίνει τη θέση της στην αόριστη διατύπωση “Επιστήμη-Τεχνική-Οικονομία”. Αλλάζει και η σύνθεση της ύλης του περιοδικού, που ασχολείται περισσότερο -ή κυρίως- με ιδεολογικά προβλήματα της εποχής και με θέματα ιστορικά, εκπαιδευτικά, γενικότερα πολιτιστικά.
»Ο τελευταίος τόμος του Ανταίου, που περιλαμβάνει τα τεύχη από τη λήξη του ένοπλου αγώνα, τον Αύγουστο του 1949 ως τον Μάιο του 1951, είναι η μαρτυρία της αγωνιώδους προσπάθειας όσων συνεργατών του είχαν απομείνει, ή είχαν προστεθεί, να κρατήσουν το περιοδικό στη ζωή και στη νόμιμη ύπαρξη στα χρόνια της πιο εφιαλτικής τρομοκρατίας, των ομαδικών συλλήψεων και των εκτελέσεων που με σχεδόν αμείωτο ρυθμό συνεχίζονται και ύστερα από τη λήξη της ένοπλης σύγκρουσης. 
»Σημασία για την ιστορία του Ανταίου έχει ότι, με τη λήξη της ένοπλης αντιπαράθεσης του 1947-1949, το περιοδικό που στέγασε την αγωνιστική επιστήμη των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων έδωσε σαφή δείγματα της αντοχής του στις αντιξοότητες. Αλλά η αγωνιστική επιστήμη των μεταπολεμικών χρόνων έπρεπε να εξαφανισθεί, οι επιστήμονες εκείνοι που επιχείρησαν να κατακτήσουν τον ουρανό και να τον προσφέρουν στο λαό της Ελλάδας, έπρεπε να τιμωρηθούν. Την τιμωρία τους, που θα την ήθελαν πολλοί, την ανέλαβε “το κράτος των νικητών” του εμφυλίου. Ο Ανταίος τουφεκίστηκε -κι αυτό δεν ήταν τυχαίο- τη νύχτα της 30 Μαρτίου 1952». 
(πηγή: http://www.e-dromos.gr)


             Ο ΑΝΤΑΙΟΣ ΣΤΗΝ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Γιος του θεού των θαλασσών, Ποσειδώνα και της Γης, ήταν, όπως λέει η μυθολογία, ηγεμόνας της Λιβύης. Γίγαντας στο ανάστημα, είχε τεράστιαδύναμη που την αποχτούσε, όταν τα πόδια του άγγιζαν το χώμα της μητέρας του Γης.
Ο Ανταίος υποχρέωνε κάθε ξένο, που ερχόταν στη χώρα του από τη θάλασσα να παλεύει μαζί του και, όπως είναι φυσικό, όλους τους νικούσε και τους σκότωνε. Έτσι, προκάλεσε σε αγώνα και τον Ηρακλή, όταν κάποτε έφθασε στη χώρα του. Ο πανέξυπνος, όμως, ημίθεος Ηρακλ(EmptyReference!)ξέροντας από που ο γίγαντας αντλούσε την υπερφυσική του δύναμη, τον άρπαξε από τη μέση και τον ανασήκωσε, ώστε τα πόδια του να μην αγγίζουν τη γη και έτσι με ευκολία τον εξόντωσε.
Η αλληγορία αυτού του μύθου, που μας τον αναφέρει ο αρχαίος Αθηναίος γραμματικός Απολλόδωρος σ' ένα από τα έργα του είναι πολύ ωραία. Δείχνει πόσο ισχυρός και ακατανίκητος είναι κανείς, όταν πατά το χώμα της πατρίδας του, όπου και οι πέτρες ακόμη τον ξέρουν και πόσο ανίσχυρος γίνεται στα ξένα.
Και κοιτάζοντας ακόμα πιο βαθιά, δείχνει πως ο άνθρωπος πρέπει να είναι προσγειωμένος στο περιβάλλον του, να γνωρίζει καλά τις ανάγκες, τις αδυναμίες και τις δυνατότητες του περιβάλλοντός του και με βάση αυτές να ενεργεί, οπότε έχει οπωσδήποτε επιτυχία στους σκοπούς του και γίνεται ασυναγώνιστος.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου